Ik zit graag met mijn voeten op mijn bureau. Een collega wees me erop dat ik er over na moet denken wat ik daarmee uitstraal. Dat heb ik gedaan.
Ik vind het soms lekker om mijn voeten op mijn bureau te leggen. Bovendien helpt fysiek relaxen om je hersenen tot rust te brengen, waarna je beter kunt nadenken over ingewikkelde problemen. Zie ook mijn eerdere blog over komkommers en megahertz.
Als je met je voeten op je bureau, of onderuitgezakt er achter zit, kan je voor ‘lui’ aangezien worden. Terwijl je fysieke houding niets zegt over je mentale staat. In tegendeel dus in sommige gevallen.
Ik ben een groot voorstander van eerlijkheid, jezelf zijn en doen wat je leuk vindt. Authenticiteit en onafhankelijkheid vind ik de mooiste eigenschappen die iemand kan bezitten. Ik zal dat in alles wat ik doe proberen naar voren te laten komen. Daarom ben ik ook voorstander van Het Nieuwe Werken (hoe lang blijven we dat nog met hoofdletters schrijven eigenlijk? En wanneer komt er eens een nieuwe term voor?). Misschien ben ik wel gewoon onderdeel van mijn generatie, welke dat ook is.
Eerder schreef ik al over de sollicitatiegesprekken die wij voeren. Wij zoeken naar intrinsieke motivatie. Mensen moeten zichzelf kunnen zijn. Ook vind ik dat je je emoties mag tonen op je werk, als dat is hoe jij bent.
Maar ja, zo denk ik er over. Zo denkt vast niet iedereen er over. Dus wat nu? Opletten wie er langs loopt? Snel m’n benen van tafel trekken als de baas binnen komt? Of vasthouden aan mijn eigen principes? Eventueel ten koste van mijn imago? Of is dat juist positief voor je imago? Vanaf wanneer kan je authentiek en onafhankelijk zijn?
Ik zal het voorlopig maar even doseren. Ben benieuwd naar jullie meningen!
Groeten,
Frank
Deze post (of een bewerking daarvan) is onderdeel van mijn boek ‘En nu jij!’. Klik hier voor meer info.
