Een paar maanden geleden schreef ik een blog over personal branding. Laatst had ik het met iemand (ik noem geen namen) over dit onderwerp. Hij is fel tegen het hele concept. Na het lezen van mijn blog schreef hij de volgende reactie:
“Mijn mening blijft onveranderd. Via sociale media te koop lopen met je resultaten en een deel van je persoonlijk leven wat je (wel) graag wilt etaleren vind ik afdoen aan de mens achter het werk. Daarnaast vind ik het niet correct als het wordt opgedrongen, laat staan als er conclusies worden verbonden aan het feit dat iemand niet actief is op het gebied van sociale media.Mensen de titel “merk” of “product” toedichten vind ik ook geen positieve ontwikkeling evenmin als met je vrouw, je kinderen en je golden retriever op het internet te vinden zijn terwijl je voor deze laatste nog een stokje het water in slingert.
Het is heel modern om dit allemaal te doen, maar ik zie het gewoon als verpakkingsmarketing.
Een flesje drinkontbijt kan er heel hip uitzien met zijn leuke vorm met grote aardbeien erop afgebeeld en teksten die zeggen wat voor lekkers er allemaal niet inzit terwijl de inhoud, eenmaal in de mond gegoten, een zure smaak achterlaat.
Op het moment dat je moet gaan nadenken welke invloed hetgeen je op een “Hyve” of een facebookpagina toont heeft op je imago, en dan met name in de (toekomstige) arbeidssfeer, dan is het “sociale” aspect van de sociale media ver afgedreven. Iedereen zet zichzelf dan heus iets mooier op de kaart dan ie werkelijk is. Mijn zegen heeft het niet.”
En hij heeft helemaal gelijk. Maar het is niet te ontkennen dat je het ter overweging mee moet nemen wat het al dan niet doet. Hij onderkent ook dat de foto met de golden retriever misschien niet zo handig is. En dat is precies het punt.
Uiteraard is dit heel erg afhankelijk van de branche of functie waarin je actief bent of wilt zijn. In mijn wereld is LinkedIn algemeen geaccepteerd. Dit wordt niet opgedrongen. Iedereen heeft het. En uiteindelijk zoekt iedere recruiter “OSM”, ons soort mensen, gelijkgestemden. Conclusies worden er altijd verbonden. Dus als je wordt afgewezen op het feit dat je geen LinkedIn hebt, wilde je daar toch eigenlijk al niet werken. Want daar pas je niet bij. Matching en recruitment is mensenwerk.
Natuurlijk is het allemaal maar verpakkingsmarketing. Maar je besteedt ook aandacht aan de presentatie van je CV, je trekt een pak aan als je gaat solliciteren. En ook in je CV laat je bepaalde dingen weg, en laat je de positieve zaken extra opvallen.
Het draait allemaal om de perceptie. En die perceptie kan je zelf managen. Ik vind dat je daar rekening mee moet houden “in deze tijd”. Maar wees het gerust met me oneens. Reageren mag!
Groeten,
Frank
Deze post (of een bewerking daarvan) is onderdeel van mijn boek ‘En nu jij!’. Klik hier voor meer info.
