Vorige week was ik op een congres. Honderd vakgenoten bij elkaar, met allemaal hetzelfde probleem: ze krijgen zichzelf en elkaar niet verkocht. De vraag is alleen hoe groot dit probleem nou echt is. We raken er in ieder geval niet over uit gepraat.
Het thema van het congres was “Hoe verkoop en presenteer ik mijn PMO?”. Verschillende presentaties passeerden de revue. Open deuren, eye openers, succesverhalen en bekende theorie wisselden elkaar af. Meer inhoud over PMO vind je hier.
Het klapstuk van de middag was de laatste presentatie. Vol energie nam Laurens Putter van Spiff het podium over. Zijn enthousiasme en humor gaf een licht ‘Tjakka-gevoel’. Putter schudde ons wakker. Niet dat we waren ingedut door de andere presentaties, integendeel. Hij trok ons uit onze put. Hij zette ons zelf aan het roer. Natuurlijk, wist ik ook al, we hebben het zelf in de hand!
Ik had het al eerder gelezen in een boek van Berthold Gunster en er ook al wel over geschreven in Stap 3 van mijn eigen ‘Masterplan voor persoonlijke ontwikkeling’. En het was de conclusie van onze kennissessie vorig jaar. Maar toch, de kracht van de herhaling deed zijn werk. Een ander perspectief op dezelfde materie doet je toch weer nadenken.
Putter liet de aanwezigen met een andere bril naar hetzelfde kijken. Beter nog, hij liet ons in zien dat ‘hetzelfde’ vaak helemaal niet hetzelfde is. Omgeving, context en voorkennis zorgen er voor dat een boodschap op een bepaalde manier aan komt. Basiskennis in communicatie natuurlijk. Dat heb zelfs ik op school gehad. En onthouden ook nog. Maar als het gaat om het positioneren van jezelf of je vak, is het heel belangrijk deze kennis ook hier toe te passen. Aldus Putter, dus. Dit werkt twee kanten op.
Als je gelijk wil krijgen (je had al gelijk, maar je omgeving wist dat alleen nog niet), zul je je moeten verplaatsen in je gesprekspartner om er achter te komen hoe jouw gelijk ook zijn gelijk wordt. Of dat je je gelijk misschien een tandje moet bijstellen naar een haalbaar gelijk. Een compromis zelfs, misschien. Erger nog, als je gesprekspartner helemaal niet het idee had dat er een discussie was, of een probleem opgelost moet worden, gaat hij al helemaal nooit met je mee. Denk in het voordeel van je gesprekspartner. En vanuit de beleving van die gesprekspartner. Ik schreef daar ook al eens over.
De andere kant is die van de self fulfilling prophecy. Heel belangrijk in je eigen marketing. Je bent wat je uitstraalt. Je bent waar je zelf in gelooft. Geloof jij dat jouw omgeving jou alleen maar ziet als administratief hulpje, dan zal je alleen maar administratieve taken oppakken (want de rest mag je toch niet), zal je niet je mening geven (want daar luistert toch niemand naar) en kom je dus niet verder. Als jij jezelf neerzet als adviseur die veel kennis heeft en een relevante mening, zal je je inzetten om relevante kennis te verzamelen en de juiste vragen stellen en daardoor de juiste vragen krijgen en de juiste antwoorden kunnen geven.
Je bepaalt dus zelf hoe jouw omgeving je ziet. En daarmee dwing je af welke kansen je krijgt. En help je jezelf verder om die kant op te gaan waar je heen wil. Persoonlijk, maar ook als vakman. En als vakgroep.
Welke rol je pakt in de ‘branding’ van jezelf en je vak bepaal je zelf. Een rots, een golfbreker of misschien wel de alles trotserende surfer.
Gaan jullie mee?
Groeten,
Frank
Deze post (of een bewerking daarvan) is onderdeel van mijn boek ‘En nu jij!’. Klik hier voor meer info.
