Beste millennial, Einsteiner, starter, young professional, lid van de Generatie Y,
Maandag schreef ik een blog over jou. Over jouw kracht en jouw zwakte. Ik schreef over jou als lijdend voorwerp. Dat voelde misschien niet zo persoonlijk. Daarom richt ik me nu direct tot jou.
Je behoort tot de Generatie Y. En ondanks dat de generatie vóór jullie ‘de verloren generatie‘ genoemd werd, hebben jullie het ook moeilijk. Je eerste baan moeten vinden in een tijd van crisis en sterk veranderende marktomstandigheden waarin veel genavelstaard wordt en niemand van de pot durft te komen is niet fijn voor jullie.
Jullie aanspreken met ‘jullie’ is om meerdere redenen lastig. Ten eerste omdat jullie geen ‘wij’ is. En ik dus nu officieel oud ben (al zijn er definities waarin ik nog wel bij jullie hoor). Ten tweede omdat het een generalisering is. Natuurlijk ben jij uniek. Jij hebt een eigen mening en volgt je eigen pad. Toch ga ik ook in deze open brief, net als mijn laatste blog, vooroordelen gebruiken en generaliseren. Dat kan paternalistisch en neerbuigend overkomen. Dat is niet mijn bedoeling. Maar ik denk dat we even door de zure appel heen moeten.
Ik heb jullie geportretteerd als belichaming van de ontwikkelingen van vandaag. De digitalisering, innovatie en disruptie aan de ene kant en de zingeving en gelukszoektocht aan de andere kant zitten bij jullie vanaf de geboorte ingeprogrammeerd. Vanuit bijna onbezonnen naïviteit, niet gehinderd door allerlei oogkleppen en tunnelvisie, ben jij in staat je mening te vormen over dingen die niet gaan zoals jij ze zou doen.
Jouw generatie wordt gekenmerkt door een hoog zelfvertrouwen en een optimistische grondhouding. Jullie houden niet van autoriteit, maar juist wel van authenticiteit. ‘Het Nieuwe Werken’ is voor jullie gewoon ‘werken’ en een gezonde work-/lifebalance en jouw persoonlijke ontwikkeling zijn van groot belang.
Op mijn blog van maandag reageerde een medelid van jouw generatie:
Intrigerend stuk, waarbij ik vooral uit kijk naar het moment dat dit gebeurt: “Ik draai dat dus om. Maak een oplossing van het probleem door ze juist die verantwoordelijkheid te geven. Onder begeleiding van een mentor meedenken over de echt belangrijke zaken.”. Vraag me af of de huidige top wel zit te wachten op al die “frisse blikken”. Als relatief broekie opboksen tegen de gevestigde orde en zodoende significante veranderingen teweeg brengen, is op zijn minst een grote uitdaging.
Ik reageerde:
Thanks! Het is een droombeeld van mij. Een visie. En zo moet je het ook lezen. Uitdagingen maken het leven leuk. Ik denk dat er een wereld zit tussen een frisse blik en significante veranderingen. Kwestie van verwachtingsmanagement. En dan met name richting de ‘jongeren’. En change by speldenprikjes is waar het om moet gaan. En een balans tussen blakend zelfvertrouwen en jezelf een broekie vinden.
Ben jij dan gewoon een ruwe bolster met een blanke pit? Is dat zelfvertrouwen en die zelfoverschatting dan niet meer dan een masker? Vind je jezelf nou een held die de wereld komt redden of een broekie die nergens serieus wordt genomen?
Ik denk dat het je tegenvalt dat je ondanks je mooie studie net iets te lang moest zoeken naar een baan. Net iets te lang moest blijven hangen bij je bijbaantje of je stageadres. En dat je er toen achter kwam dat je alleen maar als uitvoerende kracht aan de slag kon. Heb je daarvoor al die jaren hard gezwoegd en gezweet? Moet je jouw IQ botvieren op je toetsenbord?
Mijn vorige blog was een visiestuk en een oproep aan organisaties om jou te omarmen om wie je bent. Om juist gebruik te maken van jouw frisse blik. Maar lang niet iedereen gaat dit doen. Dat betekent niet dat je je daar maar naar moet voegen. Zoals altijd gaat het ook hier om balans en compromissen.
Je gaat geen strategisch adviseur op C-level worden voorlopig. En er zullen echt uitzonderingen zijn, maar accepteer dat je een ladder alleen maar van beneden naar boven kunt beklimmen. Ook onderaan de ladder kun je een bijdrage leveren aan ‘het grotere geheel’. Sterker nog, zonder de onderste treden is een ladder helemaal niet stabiel. Ga op zoek naar het nut van jouw rol. Maak van jouw bijdrage een essentiële. Kijk niet naar je vingers die op het toetsenbord ogenschijnlijk simpele handelen verrichten, maar kijk om je heen. Naar links waar je werk vandaan komt en naar rechts waar jouw werk naartoe gaat. Maak jezelf een onderdeel van de keten. En ga dan in gesprek met de mensen voor en na jou in het proces. Vind er wat van. Zoek eens een podium. Een afdelingsoverleg, een teammeeting. Maak het niet te groot, maar denk in kleine stapjes. Koppel dat aan wat er buiten gebeurt. Geef speldenprikjes door kritische vragen te stellen en jouw kennis van de wereld in het heden in te brengen. En verzilver zo die meerwaarde.
Dan maak je van je operationele klus een significante rol. En maak je gebruik van je frisse blik.
En dan maak je je werk een stuk leuker. En niet heel toevallig zal je route naar de boardroom (als je daar dan echt heen wil) vanzelf korter worden.
Veel plezier!
Groeten,
Frank
