Over hoe jij alles al weet

“Ik ga jullie niets vertellen, want jullie weten alles al.” Daarmee opende ik een workshop een tijdje terug. Het geven van trainingen over persoonlijke ontwikkeling, motivatie en geluk is het mooiste wat er is. Aan het einde van de dag terug kunnen kijken en zien dat een aantal mensen echte stappen hebben gezet en hebben ingezien hoe makkelijk het eigenlijk is om de juiste stappen te zetten is prachtig. En dan het idee dat ik daar een rol in heb kunnen spelen. Ik zeg geregeld dat het mij fascineert hoeveel mensen zich elke dag naar een kantoor slepen om daar iets te doen wat ze niet leuk vinden. Of om daar dan te gaan zitten zeuren over wat er allemaal zo slecht is. Zelfs iets doen wat ‘ook best leuk’ is, is al zonde. Zonde van je energie, zonde van je (werk)plezier en zonde voor je omgeving. Als je doet wat je leuk vindt word je beter in waar je goed in bent. En als je je egoïstisch richt op jouw klavertje vier dan lever je meer op voor jezelf en voor je baas.
En het mooie is dat je het recept voor al dit moois al in je hoofd hebt zitten. Door coaching of training, gecombineerd met stevig denkwerk en een hoop rust kan je dit naar boven halen. Vervolgens kan je er mee aan de bak. Nadat je hebt bepaald welke stappen jij wil zetten kun je je omgeving inschakelen. Je gaat je profileren vanuit je doelen, vanuit je missie.
Sinds ik mij profileer als trainer en coach en zeker sinds mijn boek uit is kom ik steeds meer in contact met mensen die ook in dit vak zitten. En zo kom je op interessante plaatsen.

Zo werd ik uitgenodigd om een paar uur samen in een Jaguar rond te gaan rijden. Gewoon voor een goed gesprek. Over het leven. Over organisaties. Over geluk. Wat een concept! Zonder agenda gewoon een stuk rijden. “Want als je met zijn tweeën in de auto zit dan zit je lekker, hoef je elkaar niet telkens aan te kijken, kan je af en toe ook gewoon stil zijn en je zit toch dicht bij elkaar.” En inderdaad, we hadden een mooi gesprek. Over van alles. Allesbehalve concreet. Het eindigde niet met een verslag, notulen of een besluitenlijst. We hadden gewoon een goed gesprek gehad en gingen uit elkaar. Een nieuwe relatie achterlatend.
Ook werd ik benaderd voor een sessie paardencoaching. Ik reageerde afwachtend en terughoudend. In de wei met een stel knollen en dan zou ik antwoorden krijgen. Maar ik stelde me open op en liet me verrassen. Ik reisde af naar een dorp achter Wageningen en zo stond ik in de vrieskou tussen de paarden. De theorie is dat paarden niet liegen en reageren op jouw gedrag en gevoel. Paarden screenen de omgeving en doen dat ook met de mensen bij hen in de buurt. Het paard screent het innerlijk, maar ook de situatie waarin die persoon zich bevindt. De paardencoach interpreteert vervolgens het gedrag van de paarden en geeft dat terug. Uitermate interessant. Bij ‘Sophie in de mentale kreukels‘ vorige week dinsdag ging Sophie Hilbrand met een burn-out cliënt naar een paardencoach (check de uitzending vanaf 24 minuten). Zij vroeg zich af of de antwoorden nu van de paarden kwamen of dat de coach gewoon de juiste vragen stelde. De cliënt stelde dat de coach het van het paard kon aflezen en dat zij zonder het paard veel geslotener was geweest.
Met bevroren vingers, zonder ooit een paard van zo dichtbij te hebben gezien begon mijn coach ook vragen te stellen en te interpreteren. Ik was nog steeds uiterst sceptisch. Maar de interpretaties die de coach deed op basis van het gedrag van de paarden waren raak en herkenbaar. Ik zag de paarden reageren en mijn scepsis zakte langzaam weg.
Het mooie van zowel het rijden in de Jaguar als de sessie met de paarden, net als meer gebruikelijke training of coaching, is dat de antwoorden allemaal uit jezelf komen. Soms zijn goeie vragen, de juiste theorie of prikkelende oefeningen nodig, maar niemand anders dan jijzelf kan antwoord geven op de belangrijke vragen over je ontwikkeling, motivatie en geluk.
En dat maakt mijn werk zo leuk.