Deze post is ook te beluisteren via iTunes of SoundCloud. Voor als je liever achterover wil leunen terwijl ik ‘m je voorlees.
Gisteravond om half tien bestelde ik een nieuwe wasdroger. Twee minuten later had ik de bevestiging in mijn mail. Vóór twee uur vannacht zou ik een tijdslot van een uur krijgen waarin het apparaat morgen bij me bezorgd zou worden. Met een track & trace code. Een kwartier voordat de bezorger bij me zou zijn, zou hij me bellen.
En zo ging het.
Om 0:57 al had ik de mail binnen. Mijn nieuwe droger zou bezorgd worden tussen 12.19 en 13.19. Om 6.30 vanmorgen kreeg ik die informatie ook nog in een SMS. Om 11.43 kreeg ik een SMS dat de bezorgers onderweg waren en er over 30 minuten zouden zijn. Om 12.15 belde de bezorger dat hij er over een kwartier zou zijn. En inderdaad, rond 12.30 ging de deurbel. En nu staat mijn nieuwe droger boven te zoemen.*
Tijd. Je kan de tijd niet nemen, je kan geen tijd hebben, niemand kan je tijd geven, niemand heeft de tijd. Iedere dag heeft 1440 minuten en iedere dag is dat genoeg. Iedere seconde die wegtikt komt nooit meer terug. Geld kun je terugverdienen, tijd blijft voor altijd weg. Ondertussen plannen we alles steeds strakker, zijn we altijd bereikbaar, meten we alles en is alles verbonden.
Maar bestaat tijd wel? Waarom lijkt de ene dag veel langer te duren dan de andere? Na een vakantie kan het lijken alsof je wéken weg bent geweest, maar met een oliebol in de hand denk je na over hoe je toch eergisteren ook al stond af te tellen naar het nieuwe jaar. Soms vliegt de tijd. Niet veel later lijkt de tijd stil te staan.
Tijd is ontzettend subjectief. Als je je ogen op een klok richt lijkt het moment totdat de secondewijzer voor het eerst beweegt langer te duren dan de seconden daarna. Dit heet de ‘stopped clock illusion’ of ‘chronostasis’, de tijd staat even stil. Dat is natuurlijk niet zo, maar zo zie je het wel. Zo voelt het wel, als je hier nog van ‘voelen’ kan spreken. Deze passage publiceerde ik al eerder in mijn blog over hoe je van alles ziet wat er niet is. Alles wat je ziet is alleen maar jouw perceptie.
Je kan niet zeggen ‘ik heb geen tijd’. Of juist wel. Want je hebt inderdaad geen tijd. Je bent geen eigenaar van de tijd. Maar je hebt net zo veel tijd tot je beschikking als ieder ander. Ook als je buurvrouw die iedere ochtend enthousiast met een handdoekje om d’r nek naar de sportschool fietst. 24 uur. 1440 minuten. Dat is wat er beschikbaar is. Elke dag. Voor iedereen.
Het FD kopt deze week ‘Hoe word je weer de baas over je eigen tijd?‘ Tijd wordt in verschillende delen van de wereld heel anders beleefd. In China en Japan werken mensen zich letterlijk dood. In Nederland werkt iedereen parttime. Ondertussen heeft 1 op de 7 Nederlanders wel eens last van stress of burn-outklachten. Omdat we druk voelen. Tijd is het nieuwe geld geworden.
Dit is begonnen bij de uitvinding van de klok en zeker sinds het Taylorisme zijn intrede deed in de 18e eeuw. Toen zijn we arbeid begonnen te meten in tijd en daarmee werd tijd ineens geld. En dus werd het ineens veel belangrijker geen tijd te verliezen, maar tijd te besparen en tijd goed te besteden. Met de groei van de economie en van inkomens werd tijd steeds meer waard. En nu, in een tijd van welvaart waarin alles te koop is en waarin de sky allang niet meer de limit is, moet ieder moment tellen. De tikkende klok hijgt in onze nek. Daardoor krijgen we steeds meer het gevoel geen tijd te hebben. We lijken steeds minder tijd te hebben zelfs. We werken steeds harder en bereiken steeds minder.
Sinds een van de laatste iOS updates vertelt mijn iPhone mij hoe vaak ik mijn telefoon heb opgepakt, hoeveel ‘schermtijd’ ik heb gehad en waar ik die aan heb besteed. Best confronterend. Een vriend van me vertelde me dat hij de functie uitgeschakeld had. Hij wilde het niet weten. Ik heb het juist daarom aan laten staan om mezelf te confronteren met mijn eigen gedrag. Mijn eigen ongemak te organiseren.
Rick Pastoor van Blendle schreef een boek over zijn werkmethode: ‘GRIP. Het geheim van slim werken‘. Hij is de ‘binnenbaas’ bij Blendle. “Een manager die „fucking hard” moet én wil werken om van de start-up waar investeerders miljoenen in steken een succes te maken, maar die dat werk gedaan wil krijgen in vijf werkdagen van pakweg negen tot zes. Zijn avonden, weekenden en vakantiedagen zijn niet om te werken, maar om te leven. En de grap is, dat lukt hem dus.”, lees ik in het NRC. Het komt er op neer (maar lees vooral zelf het artikel of zelfs het boek) dat hij nadenkt over waar hij zijn tijd aan besteedt, en dat allemaal inplant in zijn agenda. Pastoor heeft niks met de timemanagementboeken als ‘Getting Things Done‘ en ‘Deep Work‘: “Het is een beetje alsof iemand schroevendraaiers, tangetjes en hamers uitreikt zonder je te vertellen welk gereedschap je waarvoor, en vooral wanneer, kunt gebruiken.” Als je mij een klein beetje kent weet je dat ik het hier helemaal mee eens ben. Het gaat niet om trucjes, het gaat om wat jij belangrijk vindt. Daarna zijn alle vaardigheden aan te leren. Als je er maar ‘passie’ voor hebt, dan is het allemaal geen probleem (daarover gaat mijn blog volgende week, maar lees alvast deze).
In de Intermediair een paar weken terug viel een artikel te lezen over hoe burn-outs bij jongeren voorkomen kunnen worden door hen te laten doen wat ze leuk vinden. Koren op mijn molen natuurlijk. Volledig in mijn straatje. Deel je tijd zo in (dat kan dus wel) dat je de tijd besteedt (kan ook) aan de dingen die jij belangrijk vindt. Waar je gelukkig van wordt. Maak de juiste keuzes voor een leuker leven. Wees egoïstisch en arrogant. Besteed je tijd een beetje efficiënt of zelfs dubbel. Zorg ervoor dat je uitgedaagd blijft. Dat je doelen stelt en die doelen blijft bijstellen. Dat je je eigen rol speelt.
Doe je dit, dan zou je wel eens in een flow kunnen raken. Ik schreef er twee weken geleden al over. In flow beweeg je tussen uitdaging en vaardigheid. Tussen kennen en kunnen. Tussen leren en beheersen. Tussen leuk en spannend. Het is een punt dat continu in beweging is. Dat ervoor zorgt dat je tijd op een heel andere manier beleeft. De tijd lijkt te vliegen maar besteed je ontzettend nuttig juist aan die dingen die jij wil beleven. Dat geldt natuurlijk voor werk, zeker in de context van die blog van twee weken terug, maar hetzelfde concept kan je op alles toepassen.
Net als de cheesy afsluiting vorige week, jij bepaalt hoe je leven zich ontvouwt, het is zonde je tijd te besteden aan irrelevante zaken, het is jouw leven. En om dan echt over de top af te sluiten: you have one life, live it!
Groeten,
Frank
De meeste linkjes in deze post verwijzen naar blogs die onderdeel uitmaken van mijn eerste boek ‘En nu jij!’. Dat boek bestel je hier, of in je favoriete boekenwebshop bij jou in de buurt.
* De anekdote is iets geromantiseerd. Want de afvoerslang die ik er niet bij besteld had (dat moest blijkbaar) kon ik ‘gewoon even bij de bouwmarkt halen’, maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. Na telefonisch overleg met de (net als de bezorgers fantastische) klantenservice van Coolblue (maar echt, die lui zijn bazen) een afspraak gemaakt dat iemand het komt fixen, maar toch maar via de BCC uiteindelijk bij een specialist terecht gekomen en het juiste slangetje gevonden en aangesloten. Toen alleen nog ‘even’ de deur omdraaien (viel natuurlijk ook weer tegen, tot en met het moeten bijkopen van de juiste torx-schroevendraaier) en toen kon het zoemen inderdaad beginnen. Eind goed al goed.
