Vorige week vrijdag was ik bij de voorstelling ‘Boventoon’ van Ruben Hein, in theater De Tuin in Leusden. De laatste try-out, voordat de voorstelling zondag in een uitverkochte Kleine Komedie in Amsterdam in première ging. Een première die goed ontvangen werd. Zoals in de recensie te lezen is, is de voorstelling veel meer dan een muzikaal optreden. Hein vertelt welke ervaringen zijn leven gekleurd hebben. Over wat heeft gemaakt dat hij is wie hij nu is en waar hij nu staat. Na de voorstelling sprak ik Ruben en deelden we ervaringen en inzichten over muziek maken, creativiteit en wat mensen toch een rare dieren zijn.
Lees verder op luister deze blog als podcast op Spotify (kan ook in je Apple podcast app of op SoundCloud).
Je ervaringen kleuren je perspectief. We bezien de wereld door een gekleurde bril. We zijn geconditioneerd en handelen voor het overgrote deel op de automatische piloot. Dat wat we zien is alleen maar onze versie van de waarheid. Een perspectief op de werkelijkheid dat zomaar helemaal anders kan zijn dan hoe een ander precies datzelfde ziet. Als je vaker blogs van mij leest weet je dat ik een moeizame relatie heb met ‘de waarheid’. Bepaalt je verleden je toekomst of bepalen je acties vandaag hoe het er morgen uit ziet? En wat moet je dan verwachten van morgen? Heeft het überhaupt zin om verwachtingen te hebben? Of keuzes te maken? Of staat dat wat morgen gebeurt allang vast omdat het een optelsom is van het verleden?
De titel ‘Boventoon’ slaat op de tonen die je soms hoort in muziek door het samenkomen van bepaalde frequenties. Tonen die je wel hoort, maar er niet zijn. Zo is het ook bij mensen, legt Ruben Hein uit. Dat wat ze vertellen, de keuzes die ze maken, dat wat ze uitstralen, het is veel meer dan wat ze doen, veel meer dan de woorden die ze gebruiken. Er is een boventoon hoorbaar. Een kleuring. Een beleving. Die komt vanuit het verleden. Vanuit de ervaringen. Zoals het niet anders kan, zo stelt hij zelf, dat de depressies van zijn vader impact hebben op hem. Depressies die op hun beurt weer een oorsprong vinden in het oorlogsverleden van zijn vader. Die ervaringen, die kleuring, hoor je vervolgens weer terug in zijn muziek.
Ik kocht zijn CD, hij signeerde ‘m en we praatten even na. Over hoe voor mij de ‘boventoon’ de basis is voor mijn werk. Niet mijn muzikale werk, daar hadden we het ook over, maar mijn ‘echte’ werk. Over hoe ik altijd juist op zoek ga naar die boventoon, omdat deze vaak de oorzaak is van conflicten en onduidelijkheid. Van misverstanden en ook van angsten. Door het bespreekbaar te maken, de verschillende versies van de waarheid op tafel te leggen en op zoek te gaan naar de drijfveren en motivatie van mensen kunnen de verschillende boventonen juist mooie nieuwe harmonieën maken. En hoe tof het is als dat lukt. Voor mensen, voor teams of voor organisaties.
Wat een avond. Wat een inspiratie. Ga naar de voorstelling als je de mogelijkheid hebt. Echt een dikke aanrader.
Veel plezier. En doe hem de groeten. 😉
Groeten,
Frank
