Het is alweer drie en een half jaar geleden dat ik mijn boek ‘En nu jij!’ publiceerde. Het boek ontstond door een grote berg bestaande blogs aan elkaar te rijgen en te herschrijven. Maar tussen die blogs schreef ik ook allemaal nieuwe tekst, die ik nooit online heb gepubliceerd. Verborgen schatten. Zonde. Tijd om ze te delen. De komende weken elke zondagochtend een nieuw deel. Schrijf je in voor de blogalert om elke nieuwe post direct in je mailbox te ontvangen.
Ik begin met de aanleiding. Want waar was dit boek voor nodig?
Aanleiding (deel I)
Het fascineert mij hoe druk we allemaal zijn met persoonlijk leiderschap, persoonlijke ontwikkeling, onszelf vinden, zingeving, passie en geluk. En bij ‘we’ hoor ik zelf zeker ook. Het verbaast me niet. Het fascineert me. Het verbaast me niet omdat we nou eenmaal niets beters te doen hebben dan dat. Een luxeprobleem. Het fascineert me omdat het zo complex is. En omdat een van mijn hobby’s het ontrafelen van complexiteit is (ook een luxeprobleem), houd ik me daar dus geregeld mee bezig. En daar schrijf ik dan over. Want omdat ik niet op dieren hoef te jagen en me zelfs geen zorgen hoef te maken of ik morgen wel te eten heb, heb ik daar tijd voor.
Geluk vinden. Je eigen weg gaan. Aan de slag met jouw talent. Soft. Vaag ook. Maar dat is juist het interessante. Zeker omdat zoveel mensen dat zo interessant vinden. We zijn toch best een nuchter volkje.
Genot is het geluk van de dwazen.
Jules d’Aurevilly
Geluk is het genot van de wijzen.
Ik kijk graag naar Collegetour. Iedere uitzending eindigt met de vraag van Twan aan de gast: “Wat is het beste advies dat je deze studenten kunt geven?” Het antwoord komt altijd neer op het vinden van je talent, het doen van dingen die je echt intrinsiek motiveren. Over het doen wat je leuk vindt. Best simpel advies.
Een kleiner deel van de antwoorden luidt: ‘Vergeet niet te leven. Het gaat niet om succesvol worden, het gaat om gelukkig zijn.’ In die antwoorden kan ik me veel meer vinden. Niet eindeloos meedoen in de rat race ‘op zoek naar geluk’. Of erger nog: ‘op jacht naar succes’.
We vergeten te vaak dat het er helemaal niet om gaat wat je aan het einde bereikt hebt. Het gaat er niet om waar je op dat moment staat.
Hoeveel mensen realiseren nu werkelijk al hun dromen?
Toch hebben we haast. De tijd tikt verder. We zien continu een zandloper die steeds verder leeg raakt. Die zandloper is ons leven. Met iedere korrel zand verdwijnt er een stukje tijd om onze doelen te bereiken. Rennen dus. Voordat het laatste korreltje naar beneden valt. Want de laatste korrel zand is onze laatste adem.
Maar die zandloper heeft ook een onderste helft. Een helft die juist steeds voller wordt. Waar we bouwen aan onze ervaring. Iedere korrel staat voor een belevenis. Die we bewaren. En zo worden we steeds rijker. De bovenkant raakt niet leeg, de onderkant raakt steeds voller. Simpel gevalletje omdenken, maar in dit geval is de hele zandloper van ons. Het is geen glas dat half leeg of half vol is. Een zandloper is altijd vol.
Ik vind het belangrijk om naar het grotere geheel te kijken. Niet alleen maar te rennen naar een doel en tegelijkertijd niet te vergeten dat stilstand toch echt achteruitgang betekent.
Er gebeurt van alles om je heen. De arbeidsmarkt verandert. Toenemende flexibilisering, meer ‘jobhoppers’. Een flexibilisering die veel breder is dan alleen in arbeidsrelaties. De individualisering van mensen uit zich op meerdere vlakken. Het aantal singles (die minder gebonden zijn) is nog nooit zo hoog geweest en stijgt alleen maar verder.[i] De merkvastheid neemt ook af.[ii] Iemand rijdt niet meer z’n hele leven hetzelfde automerk, maar gaat na vier jaar kijken welke aanbieder het mooiste product heeft.
Arbeidspsycholoog Jolet Plomp signaleert[iii] een trend die zij de ‘zzp-houding’ noemt: mensen in loondienst gedragen zich steeds meer als zelfstandig ondernemers. “We werken niet meer jarenlang voor eenzelfde baas, die ons verzorgt tot in ons graf. Werknemers hebben de regie naar zich toe getrokken: zij stippelen zelf hun carrièrepad uit en bepalen wat zij inhoudelijk zoeken in hun werk. En dit hoeven ze niet meer bij één werkgever te halen.”
Daarom een boek over persoonlijke ontwikkeling. Begonnen als pagina op mijn blog als een leeswijzer waarin ik de relevante blogs over dit thema samenbreng. Met onderlinge links. Vervolgens ben ik de rode draad gaan schrijven. Met daarin overkoepelende nieuwe informatie. En bijbehorende plaatjes. Uiteindelijk samengebracht in dit ‘offline’ document in platte tekst. Waar de blogs een steeds kleinere rol in spelen en steeds meer dienen ter illustratie.
Ondanks dat niemand er om gevraagd heeft,[iv] deel ik het toch graag. Of je het leest en er wat mee doet is aan jou.
In vier jaar tijd is het stuk als levend document steeds vastere vormen aan gaan nemen tot aan de versie die nu overal te bestellen is. Een stappenplan. Een plan volledig gebaseerd op eigen inzichten en ervaringen. Over ieder van de onderwerpen zijn hele boeken volgeschreven, zie de noten achterin. Wil je serieus aan de slag met je ontwikkeling, zal je je op bepaalde onderdelen verder moeten verdiepen of hulp moeten inschakelen. Met dit boek bied ik je handreikingen. Een handleiding wellicht. Ik heb het plan meerdere keren zien werken, en ik hoop er meer mensen een plezier mee te doen.
Hier vind je meer informatie over het boek. Bestel het boek hier direct bij de uitgever, of bijvoorbeeld bij bij bol.com of managementboek. Of stuur me een berichtje, dan verstuur ik ‘m zelf aan je. Of ik kom ‘m brengen.
Groeten,
Frank
[i] Het aantal eenpersoonshuishoudens blijft naar verwachting nog ongeveer 40 jaar toenemen. Paren wonen steeds vaker informeel samen, zonder huwelijk of geregistreerd partnerschap. Uit: Huishoudensprognose, CBS, april 2011
[ii] Het European Trusted Brandsonderzoek 2011 van Reader’s Digest laat zien dat Nederlanders steeds minder trouw zijn aan merken. Volgens de onderzoekers brokkelt de hegemonie van gevestigde namen langzaam af.
[iii] Intermediair, 22 mei 2012
[iv] Uit onderzoek blijkt dat ongevraagd helpen en adviseren vaak leidt tot sociale ongelijkwaardigheid. (Helping, Edgar Schein, 2011)
