Het is alweer drie en een half jaar geleden dat ik mijn boek ‘En nu jij!’ publiceerde. Het boek ontstond door een grote berg bestaande blogs aan elkaar te rijgen en te herschrijven. Maar tussen die blogs schreef ik ook allemaal nieuwe tekst, die ik nooit online heb gepubliceerd. Verborgen schatten. Zonde. Tijd om ze te delen. De komende weken elke zondagochtend een nieuw deel. Schrijf je in voor de blogalert om elke nieuwe post direct in je mailbox te ontvangen.
Vorige week was het eerste deel van hoofdstuk 3 aan de beurt, over personal branding. Nu het tweede deel over hoe je vooral jezelf moet blijven in het vermarkten van jezelf. Volgende week deel drie van drie uit hoofdstuk 3.
Blijf jezelf
Het moge duidelijk zijn. Het is nu al hard werken. Onthoud de basisregels uit Stap 0. Daarnaast is het belangrijk dat je bij iedere stap niet alleen lol hebt, maar ook jezelf blijft.
Zoals de mate van inzet van je marketingtools zorgvuldig gekozen moet worden, geldt dat ook voor het tempo waarin je vooruitgaat, hoe rigoureus je maatregelen zijn, wie je al dan niet voor je karretje spant, hoe je zelf je ellenbogen gebruikt. Belangrijk is het om dicht bij jezelf te blijven.
Denk ook om je presentatie. Zowel via je uitingen in de al dan niet sociale media als via je kleding, je houding, je aanwezigheid bij meetings en je inhoudelijke bijdrage daaraan, je taalgebruik en zelfs je rijstijl. Alles kan op een bepaalde manier gezien worden en gekoppeld worden aan een rol. Of en hoe je hier mee omgaat is je eigen keuze. Het moet bij je passen, maar ook bij je doelen. Ligt dit te ver uit elkaar dan is er iets misgegaan in Stap 0.
Werk als roeping. Mensen die werken omdat ze het willen, het leuk vinden en erin geloven. Niet voor het geld, niet voor hun ontwikkeling, maar om iets bij te dragen. Om het verschil te maken. Hoe mooi is dat?
Als je op zo’n manier met je werk omgaat, is je werk dus geen werk meer. Als je die lijn doortrekt, zijn je collega’s ook geen collega’s. En ga je dus ook niet altijd even zakelijk met hen om. Met je vrienden heb je wel eens ruzie. Dat praat je dan uit en dan is je relatie sterker. Dat werkt alleen maar wanneer beide partijen er op die manier in staan. Dat is een risico. Wanneer je een mail stuurt waarin je vanuit je gevoel reageert, krijg je de opmerking dat de mail wel erg vanuit de emotie is opgesteld. Dat dat niet kan. Dat je dit beter anders had kunnen verwoorden. Of je dit niet even had kunnen overleggen. Terwijl dit juist een teken is dat het je deert. Dat het je raakt. Dat je je betrokken voelt. Dat is juist positief. Maar zo wordt dat niet gezien.
Ik ben voor meer emotie op de werkvloer. Niet verbloemen. Wel weer goedmaken. Zonder wrijving geen glans. Zonder discussie geen wederzijds begrip.
Ik vind dat je jezelf moet zijn, moet doen wat je leuk vindt, je jezelf moet profileren. Het valt me op dat niet iedereen dat vindt, of in ieder geval niet daarnaar acteert.
Wees jezelf! Een origineel is altijd meer waard dan een kopie.
Onbekende bron
Zodra je gaat interacteren met externe partijen is het lastig om aan al deze principes vast te houden. Zeker als je iets van die externe partij gedaan wil hebben.
Consultants hebben het, zeker binnen de overheidsmarkt, zwaar te verduren. Adviseurs met te snelle pakken worden argwanend aangekeken. Terwijl dat snelle pak net zo weinig zegt over de persoon als dat geitenwollen sokken in sandalen zeggen over de drager daarvan.
Inhoud is natuurlijk het enige dat telt. Kennis is ook hier macht, maar voordat je daar aan toe komt heb je dus nog wel wat hordes te nemen. De lijn tussen expertise en arrogantie is dun. En een oplossing voor een probleem dat de opdrachtgever niet erkent scoort ook niet. Evenmin als een oplossing waarmee de opdrachtgever zelf niet scoort. Een goede adviseur laat de opdrachtgever zelf de oplossing geven, is als het ware een partner die meedenkt. Daarmee prijst de consultant zichzelf misschien uit de markt, maar hij bereikt wel het meeste en op de lange termijn zal de klant er het meest tevreden mee zijn.
Een echte partner bevindt zich zo dicht mogelijk bij zichzelf, anders is hij acteur. En iemand die acteert kan nooit echt dichtbij iemand komen. Dus om op mijn eerste alinea terug te komen: wees vooral jezelf, maar hou daarbij tegelijkertijd wel rekening met anderen en met wat je wil bereiken.
In Stap 1 en 2 heb je je doelen in het model gezet. Je hebt je CV linksonder gezet als weergave van waar je nu staat. Rechtsboven heb je je doelen in een wolk gezet, verdeeld over het Wat, het Waar en het Hoe. Je hebt een lijn getrokken van waar je staat naar waar je naartoe wil en hebt bepaald wat de stappen zijn die je moet nemen om je doelen te bereiken.
Je hebt je omgeving nodig om die lijn te kunnen gaan volgen. Maar je omgeving moet het wel in je zien. De lijn van waar je staat naar waar je naartoe wil moet een en al logica uitstralen. Natuurlijk ga je daarheen. Alles wijst daarop. Toch?
De manager, projectmanager of directeur die verantwoordelijk is voor het volgende stuk van je lijn moet er in geloven dat jij de perfecte kandidaat bent voor die rol of dat project. Je profiel en je hele uitstraling moet zo uitgelijnd zijn op je lijn dat het er zo uit ziet dat alles wat je tot op heden hebt gedaan opbouwt naar die volgende, logische stap. Die man of vrouw zou wel gek zijn als hij of zij jou niet zou selecteren voor die positie?
Een lijn zonder richting is een stip. Ondanks dat je je wolk inmiddels helemaal scherp voor je ziet is dat voor anderen nog niet het geval. Zij zien alleen wie je nu bent. En tenzij je samenwerkt met dezelfde mensen als waarmee je in de zandbak speelde of in het familiebedrijf bent ingestapt, bepaal jij zelf wat anderen weten over je verleden.
Trek de lijn eens door van je wolk naar je CV en dan verder naar het verleden. Bouw je CV zo op dat die lijn uitgelijnd wordt met de lijn naar je wolk. Je gaat niet liegen, je gaat niet overdrijven, maar je kunt wel weglaten wat niet relevant is. Of benadrukken welke ervaring je hebt opgedaan die juist zo in lijn ligt met je doelen.
Er gelden veel minder dan je misschien denkt wanneer je jezelf gaat profileren. Zoals gezegd is liegen wel verboden. Daarnaast is het ook niet goed voor je geloofwaardigheid als je telkens een ander verhaal vertelt. Je moet consistent en congruent zijn. Daarover vertel ik je volgende week meer, in het laatste deel van hoofdstuk 3.
Groeten,
Frank
Deze post is onderdeel van hoofdstuk 3 van ‘En nu jij!’. Hier vind je meer informatie over het boek. Kan je niet wachten tot volgende week? Bestel het boek hier direct bij de uitgever, of bijvoorbeeld bij bij bol.com of managementboek. Of stuur me een berichtje, dan verstuur ik ‘m zelf aan je. Of ik kom ‘m brengen.
