“Meer structuur en samenwerking in het team”, dat is de vraag die speelt bij een implementatieteam van een organisatie die een ICT-oplossing maakt voor de zorgsector. Een titel hadden ze er nog niet voor toen ze mij vroegen. Of het nou ‘Scrummaster’ of ‘Agile coach’ moest heten, of dat we dat maar even in het midden moesten laten. Want Scrum klonk interessant en lijkt ook goed te passen, maar zeker niet volgens het boekje, omdat er in dat boekje staat dat dat moet.
Precies hoe ik het zie. Ik heb weliswaar een boek geschreven met ‘Agile’ in de titel, maar het eerste hoofdstuk is getiteld: ‘Ik geloof niet in Agile’. In dat hoofdstuk werk ik een eerdere blog wat verder uit. Geen enkele methodiek moet je toepassen volgens het boekje. Voor je het weet heb je een hele kerstboom opgetuigd aan processen, documentatie en rollen, die niemand ooit gebruikt en waar iedereen alleen maar last van heeft. Andersom is ook geen goed idee: alles ‘zelfsturend’ en ‘zelforganiserend’ maken, de managers ontslaan en zeggen dat documentatie helemaal niet hoeft volgens de principes van Agile.
Kijken naar wat nodig is, gebruik maken van best practices die voorhanden zijn en vervolgens vooral heel veel common sense gebruiken.
Twee pijlers
In de gesprekken die ik tot nu toe heb gevoerd voor de rol lijken mijn visie en die van de teamleider goed op elkaar aan te sluiten. Ik vertelde over mijn visie van elke dag een beetje worden. Mijn twee pijlers zijn intrinsieke motivatie en inzicht in gedrag. Intrinsieke motivatie, drijfveren of platter: wat je leuk vindt, zorgt voor energie en activatie. Vervolgens moeten patronen en overtuigingen doorbroken worden en moet het ego in toom gehouden worden. Er moet naar elkaar geluisterd worden. Inzicht in hoe gedrag werkt helpt daarbij. Voor mij vallen die twee onder de labels van mijn eerste twee boeken: ‘En nu jij!‘ en ‘En nu echt!‘.
Ook is het nodig om te kijken welk probleem er nu eigenlijk opgelost moet worden. Dat doel moet vervolgens gekoppeld worden aan de persoonlijke drijfveren, zodat de energie die loskomt ook de juiste kant op vloeit.
Het is nooit af
Organisatieverandering is, net als alle andere verandering, allang geen projectmatig gebeuren meer met een kop en een staart. Nou ja, een kop heeft het wel. Want je moet beginnen. Met drijfveren en gedrag dus. En een doel. Maar waar de staart is, dat is vooraf nog niet duidelijk. In ‘En nu Agile!‘ sloot ik af met het hoofdstuk ‘Het is nooit af’. Geïnspireerd door een interview dat ik deed concludeerde ik dat het misschien zo is dat een transformatie ‘af’ is als men zich realiseert dat het inderdaad nooit af is. Dat er elke dag gewerkt wordt aan het beter maken, aan het aanpassen aan het bijstellen. Zodra dat in zicht komt, is mijn toegevoegde waarde wel eindig en wordt het tijd om afscheid te nemen.
Nadat de kop eraf is start de verandering. Veranderen door te doen, niet door mooie procesplaten te maken en het intranet (bestaat dat nog?) vol te gooien met platen en handboeken. De verandering bestaat uit het aanpakken van dingen die anders moeten. Wat is het probleem? Hoe gaan we het oplossen? Wat ga jij doen? Wat ga jij doen? Wat heb je nodig? Wat kan ik doen? Wanneer is het klaar? Mooi. Tot over twee weken. Iteratief veranderen terwijl de winkel open is. Het lijkt wel Agile. En dat is het misschien ook wel. Afhankelijk van welke boekje je leest.
Volgende week hoor ik meer over hoe en of we verder gaan. Het zou de perfecte start van 2021 zijn voor mij. Ondertussen bouw ik verder aan mijn winkel en coach ik de deelnemers van mijn online ontwikkelprogramma.
Allemaal een hele fijne jaarwisseling gewenst en alvast een energiek 2021 vol actie!
Groeten,
Frank
En nu wij! – het boek
In dit boek vertaal ik de inzichten uit mijn eerste twee boeken naar de organisatiecontext. Welke ontwikkelingen zorgen ervoor dat je als organisatie moet veranderen? Hoe haal je intrinsieke motivatie naar boven, geef je ruimte aan ieders perspectieven zonder deze te laten verblinden en waar moet je in je organisatie rekening mee houden om voor je medewerkers én je klanten relevant te blijven? En wat moet je dan doen om dit alles ook werkelijk georganiseerd te krijgen?
