Over het comfort van geen werk hebben

Ik heb geen werk. In zoverre, ik had een grote opdracht van zo’n twee dagen per week en die heb ik afgerond. Daarnaast lopen er nog zeven coachingstrajecten, doe ik nog wat kleine dingetjes en heb ik nog mijn podcast.
Ik had verwacht dat ik nu onrustig zou worden. Dat ik me zorgen zou gaan maken over een volgende opdracht. Over cashflow. Maar dat doe ik niet. Ik zei van de week tegen iemand: ik reageer af en toe op een interimopdracht, ik heb wat gesprekken met mensen uit mijn netwerk, ik maak nieuwe contacten, maar het voelt als vakantie. Terwijl het resultaat is dat ik net zo veel commerciële dingen doe als wanneer ik er heel hard mee bezig zou zijn.

Gras groeit niet harder als je er aan gaat trekken. Sterker nog: dan trek je het nog wel eens kapot. Precies wat er gebeurt als je heel erg je best gaat doen om nieuwe opdrachten te vinden. Het overladen van jouw tijdlijn, jouw inbox en mijn website werkt juist averechts. Dus doe ik rustig aan. Het helpt dat ik de afgelopen tijd hard gewerkt heb aan een buffer waarmee ik het best een tijdje uit kan houden. En dat mijn kosten te overzien zijn. Vind ik tenminste.

In mijn vorige blog, alweer twee maanden geleden, schreef ik over mijn eigen zoektocht naar geluk. Over hoe ik vooral tijd en ruimte, vrijheid wil hebben om creatief bezig te kunnen zijn. Om meer kennis, inzichten en ervaringen te verzamelen. In de afgelopen twee maanden maakte ik een aantal mooie nieuwe podcasts. Mooi omdat ik er veel nieuwe inzichten uit heb kunnen halen. Nieuwe inzichten die mij helpen de juiste keuzes te maken, de juiste focus te houden. Met Chris over hoe leuk het is om muziek te maken, met Frank over het verdelen van mijn aandacht en energie, met Steven over open en eerlijk zijn naar andere, maar vooral naar jezelf. Met Harry had ik het over ons onderwijssysteem en hoe dit wel of niet bijdraagt aan onze ontwikkeling. Het gaf mij (en hem) een andere blik op hoe we hier mee om kunnen gaan. Van Hans kreeg ik meer inzicht in hoe de sportsector werkt en wat daar leuk aan is. Van Lotte leerde ik dat ik afscheid heb genomen van mijn alter ego Barry. Dat ik hem niet meer nodig heb. Dat ik hem heb geïnternaliseerd. Met Patrick van Hees reflecteerde ik op mijn geluk bespraken we tips om aan je geluksniveau te werken.

Met Patrick Kicken had ik het over stress en nondualiteit. We namen twee gesprekken op. Een waarin ik te gast was in zijn podcast ‘Leven zonder stress’ (de video staat al hier, de audio komt in januari) en een waarin hij te gast was in mijn podcast. Die ging vorige week vrijdag live. Ik kon reflecteren op de inzichten die ik eerder verzamelde in gesprekken over nondualiteit met Marc Peeters en Willem Roding, over mindfulness met Martijn Mensink, die over religie met Ruben Beijl en David Heek, maar ook alle gesprekken over organisaties en ondernemerschap, of misschien wel alle 50 voorgaande afleveringen. Want dit rijtje is allesbehalve compleet.

Het achterover leunen in het vertrouwen dat dat wat gebeurt, toch wel gebeurt, geeft me nu rust. Waar ik eerder vooral aan het gras aan het trekken was. Nóg een blog, nóg een post, nóg een aanpassing aan mijn website. Het hoeft allemaal niet. Ik doe de juiste dingen. Ik bén gelukkig. Ik héb vrijheid. En ik heb niet geen werk, ik heb nu even geen grote opdracht. En die moet er wel komen. Maar dat hoeft niet dit jaar. En hoe meer ik het laat gebeuren, hoe meer er binnen komt vallen.

Het leven heeft geen zin, maar de mens probeert er voortdurend zin aan te geven,
wat uiteindelijk gedoemd is te mislukken.

Albert Camus

Hoe meer ik weet, hoe meer ik me realiseer dat het onzin is om het leven te proberen te begrijpen. Het loslaten van de wens om het te willen weten is een reis die nog even duurt. Maar ik ben op weg.

Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden,
maar het moet voorwaarts worden geleefd.

Søren Kierkegaard

Ik zeg altijd tegen mijn coachees dat een coachingstraject niet gaat over hoe je je werk invult. De insteek is vaak een loopbaanvraag. Maar het gaat niet om hoe je de maandag tot en met vrijdag van negen tot vijf invult, het gaat erom hoe je je leven invult. Van maandag tot en met zondag. Of zelfs (al voelt ie dan wat zweverig): van geboorte tot de dood. Frank Schaper gaf daar mooi woorden aan.

Waar besteed je je schaarse energie, tijd en aandacht aan?
Zorg ervoor dat je die besteedt aan de dingen die jij waardevol vindt.

Frank Schaper

Als je je richt op de belangrijke dingen, dan kunnen er alleen maar goeie dingen uit komen. Zo leer ik van elke podcast, van elk coachingstraject. Tussendoor leer ik van allerlei mensen die ik spreek bij de koffie. Op een seminar. In een training. Bij de organisaties waar ik kom. Zo word ik steeds rijker. En kan ik ondertussen de rekeningen betalen.

De wereld is niet perfect. Dus heeft het leven zin. Door te proberen met kwetsbaarheid, met zachtheid en met schoonheid de wereld iets mooier te maken dan ze is. En als je leven werkelijk zinloos was, zou dat betekenen dat de wereld perfect is. Want een perfecte wereld, wat kan jij er nog aan toevoegen?

Benedictus

Begin augustus schreef ik al dat je vooral meer bereikt door meer te laten. Nu voel ik dat ook.

Een inzicht is leuk, maar je hebt er pas wat aan als je het toepast en ook voelt. Zoals ik tegen mijn coachees zeg, maar ook tegen mijn opdrachtgevers bij bedrijven: plannen zijn leuk, maar ik heb het liever over de uitvoering. Een prachtig plan dat slecht uitgevoerd wordt is veel slechter dan een mooi resultaat op basis van een slecht plan.

Actie. Niet morgen, maar vandaag. Met bewuste aandacht. Nu. Want er is alleen maar nu. Waarschijnlijk.

Vooralsnog ga ik nog even door met genieten van het niet hebben van werk. Ik heb allemaal tijd voor allemaal belangrijke dingen. Ik heb tijd om muziek te maken, naar musea te gaan met mijn kinderen, naar concerten met mijn vriendin, uit eten met vrienden. En mooie gesprekken, podcasts en deze blog. Ik geniet zolang het duurt. En dan komt er wel wat nieuws op mijn pad. Qua werk. Want van al dat andere leer ik ook zoveel.

Dit is precies waarom ik wél wilde ondernemen. Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. En naar jouw reactie op bovenstaande. Hoe dit op jou overkomt. Luxepaard? Stoerdoenerij? Mindful ninja?
En ik ben benieuwd hoe het jou lukt rust en vrijheid te voelen.

In de podcast van aanstaande vrijdag kijk ik terug op de eerste tien afleveringen van het tweede seizoen en op de afgelopen periode. Daarin gaan we nog verder in op bovenstaande. Luisteren doe je via je podcast app of via YouTube.

Groeten,

Frank