“Het klinkt alsof je speelkwartier hebt”, zei hij. Ik vertelde over wat ik doe. Dat ik de laatste jaren steeds meer ben gaan ontdekken. Dat ik zes gitaren, vijf piano’s, een drumstel, een cajón en een kazoo heb en dat ik net mijn motorrijbewijs heb gehaald. Dat ik trainingen en workshops geef, mensen coach met een zelf bedacht, gemaakt en geproduceerd coachingsprogramma, blogs schrijf en daar dan weer boeken van maak en een podcast heb. Dat ik teams help als teamcoach of Scrummaster. Dat ik in een band speel en daarnaast ook eigen liedjes maak. En dat ik dan vast nog van alles vergeet. Oja, ik denk erover een theaterprogramma te maken waarin ik niet alleen mijn inzichten en boodschappen deel, maar ze ook illustreer met mijn liedjes.
Ik krijg vaak het advies dat ik moet kiezen. Je kan niet alles doen. Dat is onduidelijk. Moeilijk uit te leggen. En voor jezelf ook niet goed trouwens. Maar is dat wel zo?
“Ik streef naar een leven vol spelen”, antwoordde ik.
Spelen. Recreatief of ontspannend bezig zijn. Leuke dingen doen dus. Kinderen leren door te spelen. Zeker als ze dat samen met andere doen. Het is goed voor de hechting, de creativiteit, logica en kennis, je traint je brein ermee. En reden nummer 1: het is leuk!
Spelen is ook ‘muziek maken op een instrument’. Ook super goed voor je brein en ook daarvoor geldt dat als je het samen doet met anderen er allerlei neveneffecten zijn. En ook hier: het is heel leuk! Je raakt er van in een flow. Of zoals ik eerder schreef: in de zone.
Ik krijg nogal eens de vraag wat ik heb gestudeerd. Want hoe kom ik aan al die kennis en waarom kan ik dan wat ik kan? Ik schreef er een blog over.
Einstein zal het niet in het Engels gezegd hebben, maar dan klinkt de quote wel mooier:
I have no special talent. I am only passionately curious.
Albert Einstein
Ik ben een generalist. Ik wil nieuwe dingen leren. In de gesprekken die ik voer voor mijn podcast leer ik steeds weer nieuwe dingen. En soms krijg ik een vraag terug die mij aan het denken zet. De podcast is mijn persoonlijk ontwikkelprogramma, zeg ik weleens. Door deze gesprekken krijg ik steeds scherper dat het niet gaat om het zoeken naar een antwoord. Hoe suf ook, maar het leven gaat natuurlijk om de reis, niet om de bestemming. Want op de bestemming lig ik in een kist. Dan is het klaar.
Speelkwartier. Een leven lang speelkwartier. Lijkt me heerlijk. En het komt al aardig in de buurt.
Remco Claassen heeft het altijd over ‘kwispelen’. Waar ga jij van kwispelen? Kwispelen komt van het heen en weer vegen van een bundel takken of dierenhaar: een kwispel. Maar ‘kwispelen’ wordt ook gebruikt als ‘ik wil spelen’. En een kwispel of ‘quistel’ is ook raadsel in spelvorm. Waar we dan weer het woord ‘quiz’ vandaan hebben.
Spelen, ontdekken. Delen wat ik heb ontdekt, en dan met andere mensen samen nieuwe dingen ontdekken. Andere mensen bevragen waarom ze doen wat ze doen. In de podcast, maar ook in coachingsgesprekken of in teamcoachopdrachten. Waarom werken jullie zo? Kan het niet simpeler? En leuker? En zinvoller? Wat wil je eigenlijk? Hoe ziet dat eruit?
Dat is wat ik doe. En dat is ook het enige wat ik doe. Dat zijn niet allemaal verschillende dingen. Ik ben helemaal geen generalist. Ik kan maar één ding. Nieuwsgierig zijn. Vragen stellen. Oordeelloos luisteren. Reflecteren. Dingen afpellen en simpel maken. Dat vertalen naar één actie voor vandaag. Met anderen is dat een actie voor de ander, om elke dag een beetje beter te worden. Voor mezelf daag ik mezelf ook uit om elke dag een stapje te zetten. Om mezelf uitgedaagd te houden.
Experimenten doen. Ervaren wat er gebeurt. Andere dingen doen of dingen anders doen. Bewust ervaren. En als het bevalt: herhalen. Of zoals we dat bij muziek maken zeggen: repeteren. Laten inslijten. Dat het een nieuw automatisme wordt. Dat is wat ik doe. En waar ik jou graag bij help.
Een stapje in de reis. Want die moet leuk zijn. Voor je het weet ben je op je bestemming.
Groeten,
Frank
