Mijn zoon zit in groep 8. We mogen daarom oriënteren op een middelbare school. Gisteravond waren we op een open avond van een instelling die nog niet zo lang bestaat en onderwijs op een iets andere manier oppakt. Mijn dochter zit al anderhalf jaar op die school, maar nu (of juist daardoor) begreep ik ineens waarom ik zo’n fan ben van deze school.
De kinderen zitten niet in een klaslokaal, maar in een leerhuis. Daar zitten ze met wel vier klassen. Vanuit die plek werken ze aan de vakken en projecten. Soms krijgen ze instructie in het aangrenzende instructielokaal. De leraren komen naar hen toe in plaats van dat de leerlingen (zoals ik vroeger) met de tas onder de arm van lokaal naar lokaal moeten. Alleen vakken als gym en science (combi van biologie, natuurkunde en scheikunde) worden elders in het gebouw.
“Maar is dat dan niet heel druk, zo’n ruimte met af en toe wel 120 leerlingen?”, vroeg een bezorgde ouder. “Zeker”, zei de leraar. “Dus dat vereist dat wij dat als leraren goed met elkaar afstemmen. Wanneer we met een klas in groepjes aan de slag gaan, of juist stil werken. Maar het is ook zo dat ze later in het bedrijfsleven ook niet altijd de gewenste omstandigheden om in te werken.” Goh. Dat is inderdaad waar. De kinderen leren daar al om te gaan met de werkelijkheid, in plaats van een rare cocon die in niets lijkt op het latere leven.
“Samen met de kinderen kijken wat zij nodig hebben. Ze kunnen een koptelefoon opzetten, ergens anders gaan zitten en hun werk zo inplannen dat het samenvalt met de omstandigheden”. Je aanpassen aan de omstandigheden. Wow. Het leerhuis als voorbereiding op de kantoortuin.
Kunstvakken
En dan zijn er de kunstvakken. In het eerste jaar hebben alle leerlingen vier kunstvakken, waarvan ze er elk jaar een laten vallen en uiteindelijk in een vak examen kunnen doen. Beeldende vorming, drama, dans en muziek. Manieren om jezelf te ontwikkelen. Jezelf te ontdekken. Voor expressie. “En omdat het belangrijk dat je goed kunt presenteren”, sluit de onderwijzer af. “Want dat is essentieel als je later aan het werk gaat.”
Van de week kreeg ik bij een van mijn opdrachtgevers van een teammanager de vraag hoe hij zijn teamleden moest beoordelen nu ze in multidisciplinaire teams werkten met teamdoelen. Voorheen kon hij de individuele prestatie van zijn mensen evalueren en daar zijn beoordeling op baseren. Maar nu was het resultaat een teameffort. Ik vertelde hem dat het juist gaat over samenwerken, over houding en gedrag in de groep en over de bijdrage die de medewerker levert vanuit creativiteit en mindset.
Precies die dingen die aangeleerd worden op die school van gisteren.
21e-eeuwse vaardigheden
Met Hans Hoornstra (bedenker van het Columbusmodel en schrijver van het boek ‘Digitale intelligentie’) had ik het in een podcast over de vaardigheden die nodig hebt om mee te kunnen blijven doen in deze 21e eeuw. En waarmee je vooruit kunt lopen. Steeds meer werk wordt geautomatiseerd en de kunstmatige intelligentie is onderweg. Studenten laten nu hun scriptie schrijven door ChatGPT. We hebben enerzijds digitale intelligentie nodig. Het onderwijs wordt steeds meer digitaal. Mijn dochter heeft nog maar vier boeken. En daarnaast een laptop.
Maar waarmee we ons vooral (vooralsnog) kunnen onderscheiden van de computers is ons vermogen ons te verbinden met andere mensen, ons inlevingsvermogen en onze creativiteit. ChatGPT kan best een mooie tekst schrijven op basis van wat parameters. Maar op oorspronkelijke, nieuwe innovaties komen, dat is een ander verhaal. Een boodschap met emotie overbrengen, zodat deze echt aankomt is iets wat we computers nog niet hebben zien doen.
En wat een computer al helemaal niet kan is erachter komen wie je bent. Wat je leuk vindt. Waar je energie van krijgt. Wat je wil worden als je later groot bent. Met de kunstvakken die worden aangeboden ontdek je jezelf en leer je jezelf uiten op een manier die bij je past. Je te verbinden met anderen. Samen muziek maken, samen een dans uitvoeren, kunstprojecten doen.
Ik wil me met terugwerkende kracht inschrijven voor deze school. Denk dat dat goed voor me zou zijn.
Wat ChatGPT er zelf van vindt
Ik vroeg ChatGPT ook nog even om zijn mening over dit onderwerp. Ik typte “write a blog (200 words) about how 21st century skills are important in our educational system” en haalde het antwoord door Google Translate.
De 21e eeuw heeft een groot aantal nieuwe uitdagingen en kansen met zich meegebracht, en het is essentieel dat ons onderwijssysteem deze realiteit weerspiegelt. 21e-eeuwse vaardigheden verwijzen naar de vaardigheden die studenten nodig hebben om te gedijen in de moderne wereld, zoals kritisch denken, samenwerking, creativiteit en aanpassingsvermogen. Deze vaardigheden worden steeds belangrijker in een snel veranderende arbeidsmarkt waar automatisering en kunstmatige intelligentie de manier waarop werk wordt gedaan transformeren.
In het verleden lag de focus van het onderwijs vooral op het overdragen van kennis en het memoriseren van feiten. In de huidige geglobaliseerde wereld zijn deze vaardigheden echter niet langer voldoende om succes te garanderen. De 21e-eeuwse vaardigheden zijn niet alleen relevant op de werkvloer, maar ook in het dagelijks leven. Ze helpen individuen om complexe problemen op te lossen, creatief te denken en effectief te communiceren. Bovendien moedigen ze studenten aan om levenslang te leren en zich aan te passen aan veranderingen, wat van cruciaal belang is in een wereld die voortdurend evolueert.
Het integreren van 21e-eeuwse vaardigheden in het onderwijssysteem is cruciaal om studenten voor te bereiden op de toekomst. Dit kan worden bereikt door hands-on, projectgebaseerd leren dat samenwerking en kritisch denken aanmoedigt. Leraren kunnen studenten ook de mogelijkheid bieden om toe te passen wat ze hebben geleerd in praktijksituaties, wat helpt om praktische vaardigheden op te bouwen die door werkgevers zeer worden gewaardeerd.
Kortom, 21e-eeuwse vaardigheden zijn essentieel voor succes in de moderne wereld. Door prioriteit te geven aan deze vaardigheden in ons onderwijssysteem, kunnen we studenten voorbereiden op de uitdagingen en kansen van de toekomst en ervoor zorgen dat ze over de vaardigheden beschikken die ze nodig hebben om te slagen op de werkplek en in het leven.
Vindt ChatGPT zichzelf een bedreiging voor de werkende mens?
Ik vroeg Chat GPT: explain why or why not chatgpt is a threat for the human workforce.
De GPT-modellen van OpenAI, waaronder ChatGPT, vormen geen bedreiging voor de menselijke beroepsbevolking, maar eerder een kans voor mensen om efficiënter en effectiever te werken.
Hoewel GPT-modellen bepaalde taken kunnen automatiseren en snel en nauwkeurig kunnen uitvoeren, worden ze beperkt door hun programmering en missen ze het vermogen om creatief te denken of complexe problemen op te lossen op dezelfde manier als mensen. Bovendien moeten GPT-modellen worden getraind en begeleid door mensen.
De inzet van AI-technologieën zoals ChatGPT kan menselijke werknemers zelfs bevrijden van repetitieve of laagdrempelige taken, waardoor ze zich kunnen concentreren op meer hoogstaande en strategische taken die kritisch denken en creativiteit vereisen. Dit kan leiden tot meer werkplezier, hogere productiviteit en economische groei.
Het is echter essentieel om ervoor te zorgen dat de inzet van AI-technologieën niet leidt tot verdringing van banen of ongelijkheid. Overheden en organisaties moeten investeren in om- en bijscholingsprogramma’s om werknemers te helpen zich aan te passen aan de veranderende arbeidsmarkt.
Concluderend vormen ChatGPT en andere AI-technologieën geen bedreiging voor de menselijke beroepsbevolking, maar bieden ze in plaats daarvan mogelijkheden voor mensen om efficiënter en effectiever te werken. Het is van cruciaal belang om de inzet van deze technologieën te beheren op een manier die zowel individuen als de samenleving als geheel ten goede komt.
Voor een persoonlijk verhaal blijven we mensen nodig hebben. Iets uitleggen moet je echt niet meer zelf doen. Dat kan AI beter. Ik weet weer waar ik de focus op moet leggen in mijn blogs. Gelukkig staan er in mijn nieuwe boek geen feiten, maar wordt dat een persoonlijk verhaal. Anders had ik het voor niets geschreven.
Groeten,
Frank
