Wat zijn we druk met z’n allen. We zitten in zelforganiserende teams, maar gelukkig hoeven we niet alles zelf te organiseren. Sterker nog, we hebben een scrummaster, een Agile coach en een chapter lead die ons team ondersteunen. Misschien nog een PMO’er en waar is de secretaresse? Dan is er nog de HR business partner die ondersteunt op HR-vlak. En vergeet de recruitment business partner niet die ons helpt nieuwe collega’s te werven. En de finance business partner voor al onze financiële vragen. Persoonlijk luchten we ons hart bij onze personal, lifestyle of life coach. Onze personal trainer staat ons bij in de sportschool. En we hebben een diëtist, een orthomoleculair therapeut en we brengen onze kinderen naar de kindercoach.
Hoeveel in bovenstaande opsomming kan jij afvinken? Ik draaf misschien een beetje door, maar het valt mij op dat we ons werk zo ophakken in stukjes dat er geen werk meer over blijft. Als ik op een kennisevent met ‘vakgenoten’ praat over mijn aanpak in organisaties wordt mij verteld dat mijn oplossingen niet kunnen. Bij een van mijn opdrachtgevers hebben we de rollen van product owner, scrummaster, teamcoach én die van leidinggevende samengevoegd naar een teamlead. Die doet gewoon alles. Superhelder. De teams vinden het fantastisch en draaien als nooit tevoren.
Bij een andere opdrachtgever wordt telkens gevraagd om een scrummaster. Maar ik vind dat het team dat zelf moet kunnen, in plaats van zichzelf afhankelijk te maken van een scrummaster die de boel leidt en trekt.
Al die vaste rollen maken dat de teamleden lui worden. Niet vanuit kwade wil of daadwerkelijke luiheid, maar omdat zij geen volledige verantwoordelijkheid ervaren. Als er iets geregeld moet worden stapt opperregelaar de scrummaster naar voren. Die is er om dingen op te lossen, dus laat dat niet aan het team. Ondanks dat een scrummaster vooral erg ‘humble’ dient te zijn heeft deze ook een ego. En een hypotheek.
Ik train teams op zelfstandigheid. Mijn primaire focus in iedere opdracht is zo snel mogelijk weer weg zijn. Omdat ik anders te veel geld kost en omdat ik weet dat ik me toch na een half jaar tot negen maanden ga vervelen. Meer inhoudelijk beargumenteerd verlies ik mijn scherpte als buitenstaander. Bovendien gaan er allemaal taken aan mij kleven als ik langer blijf. Dat moet niet kunnen. Ik moet weg. Het team moet het zelf kunnen. Dus kan ik geen onderdeel worden van het proces.
Dat is ook de reden dat ik maar een à twee dagen per week voor een opdrachtgever wil werken. Ook hier geldt weer dat mijn spanningsboog niet lang genoeg is om me te kunnen focussen op één omgeving, maar dat valt mooi samen met mijn uitgangspunt dat het team vooral zelf moet stoeien als ik er niet bij ben, zodat we wat te praten hebben als ik er wel ben.
Net zolang tot we elkaar niets meer te vertellen hebben. En dan kom ik niet meer terug. Ga ik weer een ander team helpen.
Betere samenwerking vanuit eigen verantwoordelijkheid, meer focus op het (continu) leveren van waarde, dingen afmaken voordat er weer aan iets nieuws begonnen wordt, duidelijkheid over het doel en de rolverdeling en tot slot meer plezier en energie. Dat is wat ik breng.
En daar heb je echt geen scrummaster bij nodig. Dat hoeft ook allemaal niet volgens het Scrum-boekje. En misschien soms wel. Deels. Dan doen we dat. Door slim te kijken wat werkt voor dit team.
Mensen kunnen heel veel zelf.
Ik kwam hier op toen ik vorige week op een event Britt Breure hoorde spreken. Britt is bij AFAS de HR-afdeling. In haar eentje. Voor een bedrijf van 700 medewerkers. Niks HR business partners. Gewoon verantwoordelijk neerleggen bij het management. En die dan equiperen met de juiste kennis, informatie en tools. En vooral: werken vanuit vertrouwen. Veel regels en processen weggooien, scherpe keuzes maken en accepteren dat er af en toe eens iets fout gaat.
Dan kunnen we het echt met veel minder mensen af. Lossen we meteen het personeelstekort op. En zelfs nog meer omdat mensen veel meer zingeving en toegevoegde waarde gaan ervaren en dus minder snel met een burn-out uitvallen.
Dus.
Ik heb weer tijd voor een nieuwe opdracht. Zullen we koffie drinken?
Groeten,
Frank
