Bij Frank Oeben
Er is een nieuwe Scrum Guide. Nou en? Nou, daar zitten best wat handige nieuwe handvatten in, juist ook voor mensen die niet in de IT werken. Ik geef mijn mening erover.
En ik presenteer meteen ook ons nieuwe concept: de Agile Borreltalk!
Om maar met de deur in huis te vallen (spoiler alert): ik ben het zelf. Ik vertel mezelf verhaaltjes. Over wie ik ben. Over wat ik wil. Ook ik word, net als alle andere mensen, geregeerd door mijn angsten, twijfels en remmingen.
Maar wat nou als alles zou kunnen? Ik vraag het de deelnemers van mijn trainingen en programma’s altijd. Om ze vervolgens uit te dagen met de vraag waarom ze dat dan niet doen.
Ik weet best wat ik wil en hoe ik dat wil. Maar ik praat er veel omheen. Uit een serie goeie gesprekken heb ik ontdekt hoe ik dit te lijf kan. En ik ben eruit. Voor jou vast geen verrassing, voor mij wel bevrijdend.
Als ZZP-er ben je vaak zelf het product. Hoewel mooi verpakt in producten, ben jij datgene waar de klant voor moet vallen. Ook als werknemer ben je een product: op de arbeidsmarkt. Dat betekent dat je jezelf in de etalage moet leggen. In zoverre, een bepaalde versie van jezelf. Natuurlijk leg je de mooiste kant naar boven en zet je een mooie beschrijving op het prijskaartje. Maar ik lig helemaal niet zo lekker in de etalage.
In maart schortten we met de band de repetities op. Toen het langer ging duren zochten we naar een andere oplossing dan in de werkkamer achter Chris zijn huis op vier vierkante meter muziek maken. We konden terecht in de werkplaats van Robert zijn dochter bij Music Minded Meubels. Past ook eigenlijk wel goed in het thema: een rauwe werkplaats in een oude fabriek, vol met muziekinstrumenten onderweg naar meubelstukken. Dat is waar Echte Mannen muziek maken. We repeteerden voor Struinen in de tuinen, maar dat werd afgelast. En naarmate de maatregelen langer aanhielden zagen wij de mogelijkheden voor ons om op te treden verder verdwijnen achter de horizon. Maar wat kon er wel? Of beter nog: hoe konden we deze tijd goed gebruiken?
Iedere situatie heeft een positieve kant. Hoe kan je deze benutten?
In je eentje kom je niet ver. Ondanks dat mensen vrij onhandige, hulpbehoevende wezens zijn, staan wij toch bovenaan de voedselketen en bepalen wij wat er op deze planeet gebeurt. Dat komt omdat wij kunnen samenwerken. We zijn uitermate goed in staat ons te verbinden met anderen. Maar daardoor verliezen we nog wel eens de verbinding met onszelf.
De verbinding met onszelf. Klinkt als yogamatjes, geitenwollen sokken, jurken en kampvuren. Die kant wil ik niet op. Ik wil het met je hebben over de verbinding tussen wat je doet en wat je wil. Glenn Holster deelde in mijn podcast van afgelopen week het model dat hij hanteert om werk niet meer te laten voelen als werk. Wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik? Door die drie met elkaar in lijn te brengen doet hij nu wat hij doet.
De afgelopen maanden deelde ik elke week een niet eerder gepubliceerde paragraaf uit ‘En nu jij!’, mijn eerste boek over persoonlijk leiderschap. Deze week het slot: de epiloog.
Dan vraag je je natuurlijk af waar ik al die wijsheid vandaan haal. En of ik het dan zelf allemaal zo goed voor elkaar heb. Continu doelen aan het bereiken, bijstellen en stappen maken.
Jazeker. Natuurlijk. Niet.
Soms voel ik me een loodgieter met een lekkende kraan.
Ik deel vooral mijn ervaring zodat anderen daar wat aan kunnen hebben. Het plan werkt voor mij. So far.
Voor de podcastserie “En nu eerlijk!” sprak ik Bob Hotho. Bob heeft de afgelopen jaren een grote switch gemaakt in zijn rol, zijn werkomgeving en zijn gedrag. Hij besloot het anders te gaan doen omdat hij er klaar mee was. Met hoe het ging, met hoe hij deed. En ontdekte dat zijn omgeving daar een belangrijke rol in speelt. Welke lessen kunnen organisaties leren van het verhaal van Bob? Ik haalde er vijf tips uit.
“Ja, die heeft echt een goede baan! Hij heeft het echt gemaakt!” Waarom wordt dat alleen maar gezegd over mensen die veel geld verdienen? Over directeuren, ondernemers? Is dat dan dus een goede baan? Heb je het gemaakt als je macht hebt? Is rijkdom synoniem voor succes? Echt rijk word je als je de vrijheid hebt je leven zo in te richten zoals je dat zelf wil. Als je juist dat kunt doen waar je jouw kracht en jouw plezier kunt combineren. Als je nooit druk bent en je nooit na hoeft te denken over een balans tussen werk en privé.
In de Aanleiding schreef ik het al, dit boek biedt geen garantie voor succes. En dat komt vooral omdat het vreselijk ingewikkeld is. Het was je misschien al opgevallen, het boek zit boordevol paradoxen. Je moet vasthouden aan je plannen terwijl je weet dat ‘life is what happens while you’re busy making other plans’ en je je plannen juist moet bijstellen. En moeten? Moeten? Voor wie deed je het ook al weer? Om wie draait dit hele boek? En ben je bij de laatste stap 8 aanbeland, kom je erachter dat er helemaal geen laatste stap is.
Stap 8 van 8. Alle stappen doorlopen, alle vinkjes gehaald? Zijn we er dan? Natuurlijk niet. Als je Stap 7 ooit al door zou komen, ben je nog niet klaar. Het gaat er niet om een punt te bereiken, zodat je achterover kunt gaan zitten met je hoofd in de wolken. Of op een roze wolk. Zonder doelen.